حسگری طیف به روش مشارکتی اجماع با مدیریت دست داد در شبکه های رادیو شناختگر

در این پایان نامه مساله ی حسگری مشارکتی طیف به روش اجماع در شبکه های رادیو شناختگر بررسی شده است. عدم تشخیص سیگنال کاربران اولیه در اثر محوشدگی شدید و اعلام اشتباه وجود فرصت های طیفی باعث افزایش برخورد در شبکه رادیوی شناختگر می شود. از این رو، روش های مشارکتی به دلیل عملکرد بالا در محیط های محو شده یا دارای سایه افکنی شدید، مورد توجه هستند. با این حال، روش های متداول حسگری مشارکتی به صورت متمرکز بوده و پیاده سازی آن ها در شبکه های موردی که فاقد زیرساخت هستند، ناممکن است. از سوی دیگر، پیاده سازی یک مرکز مشترک جهت جمع آوری اطلاعات همه گره ها تقریباً غیرممکن به نظر می رسد. از این رو ارائه راه کاری جهت حسگری مشارکتی، به صورت توزیع شده ضروری به نظر می رسد. اشکال دیگر اکثر طرح های مشارکتی، عدم دخالت شرایط کانال کاربران ثانویه در محاسبات است. ممکن است کاربری به علت محوشدگی ناشی از اثر سایه، اندازه گیری طیفی نامناسبی داشته باشد. در این طرح ها با این کاربر به مانند سایر کاربران رفتار می شود. در این پایان نامه مسئله حسگری مشارکتی را با استفاده از الگوریتم اجماع، به صورت توزیع شده مدل می کنیم و با استفاده از آتاماتای یادگیر سعی در دخالت شرایط کانال کاربران و افزایش کارایی سیستم را داریم. طرح پیشنهادی با آموزش کاربران ثانویه نسبت به متوسط سیگنال به نویز آنها، دقت حسگری طیف را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. از دیگر شاخص های طرح پیشنهادی، مقاومت در مقابل قطع لینک های ارتباطی بین کاربران ثانویه همسایه و تغییرات متوسط سیگنال به نویز این کاربران است. به عنوان یک نتیجه مهم، نشان داده شده است که می توان با استفاده از طرح های حسگری کارآمدتر با احتمال هشدار غلط پایین تر، دست داد طیف کاربران ثانویه را کاهش و بطور همزمان مسئله دست داد طیف را نیز مدیریت کرد.